Σε 796 βρέφη ανήκουν τα οστά τα οποία ανακαλύφθηκαν στο σηπτικό βόθρο ενός πρώην μοναστηριού για ανύπαντρες μητέρες στην Ιρλανδία.
Τα οστά είχαν ανακαλύψει το 1975 μερικοί ντόπιοι, οι οποίοι πίστεψαν, ωστόσο, ότι ανήκαν σε θύματα του λιμού που είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της δυτικής Ιρλανδίας στα μέσα του 19ου αιώνα.
Ερευνώντας στα αρχεία του πρώην μοναστηριού, που σήμερα δεν υπάρχει πια, η ιστορικός Κάθριν Κόρλις ανακάλυψε ένα μητρώο θανάτων από το οποίο αφήνεται να εννοηθεί ότι 796 παιδιά ενταφιάστηκαν κρυφά, χωρίς φέρετρο και χωρίς ταφόπλακα, από τις αδελφές.
Με βάση το μητρώο αυτό, τα παιδιά πέθαναν από υποσιτισμό και διάφορες ασθένειες, όπως φυματίωση.
Μέχρι σήμερα οι κάτοικοι πίστευαν ότι τα οστά ανήκαν σε θύματα του μεγάλου λιμού που έπληξε την Ιρλανδία το 1840.
Οι άγαμες μητέρες φιλοξενούνταν στο εν λόγω μοναστήρι ως μοναχές από το 1925 έως το 1961.
Ο Ουίλιαμ Τζόζεφ Ντόλαν, συγγενής ενός παιδιού που έζησε στη μονή των Αδελφών του Ελέους, προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να μάθει τι ακριβώς συνέβαινε εκεί.
Ο αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου Ντάρμοντ Μάρτιν δήλωσε ότι επιθυμεί να γίνουν «ανασκαφές σε αυτό που ενδέχεται να είναι ανώνυμοι τάφοι», τονίζοντας ότι είναι αναγκαίο να επανεξεταστεί η ιστορία των ιδρυμάτων αυτών. Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Παιδείας Κιάραν Κάνον εξέφρασε την ελπίδα να διεξαχθεί επίσημη έρευνα από το κράτος σημειώνοντας ότι «δεν είναι δυνατόν να μην κάνουμε τίποτα«.
Ήδη έχει ξεκινήσει έρανος για να συγκεντρωθούν χρήματα για την κατασκευή ενός μνημείου όπου θα αναγράφονται τα ονόματα όλων των παιδιών που πέθαναν στη μονή.
Η υπόθεση της μονής του Τσούαμ έρχεται να προστεθεί στις αποκαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για την κακοποίηση παιδιών και γυναικών στα σχολεία και τα ιδρύματα που διεύθυναν καθολικές μοναχές στην Ιρλανδία επί πολλές δεκαετίες.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, χιλιάδες ανύπαντρες έγκυες γυναίκες, οι οποίες την εποχή εκείνη θεωρούνταν «έκλυτες», στέλνονταν σε τέτοια ιδρύματα για να γεννήσουν κρυφά τα παιδιά τους. Εξοστρακισμένες από τη συντηρητική καθολική κοινωνία, συχνά αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα μωρά τους που δίνονταν για υιοθεσία. Πρόσφατα, η ταινία «Φιλομένα» του Βρετανού Στίβεν Φρίαρς κατέγραψε την ιστορία μιας από αυτές τις γυναίκες που αναζητούσε επί χρόνια τον γιο της ο οποίος είχε υιοθετηθεί από μια οικογένεια Αμερικανών.
makeleio.gr
