Συγκλονίζει ο κολλητός του Παντελίδη που τον έπεισε να ανεβάσει τα τραγούδια του στο Youtube: «Έχασα τον φίλο μου, έχασα τα πάντα»

Ξημερώματα 18ης Φεβρουαρίου 2016. Ώρα 8:20 το πρωί, η αποφράδα στιγμή που κόβεται το νήμα της ζωής του Παντελή Παντελίδη. Η στιγμή που η άσφαλτος βάφτηκε με αίμα, η στιγμή που η οικογένειά του βυθίστηκε στο πένθος, η στιγμή που οι φίλοι του «ορφάνεψαν» και που οι νότες του λαϊκού πενταγράμμου έπαιξαν το δικό τους μοιρολόι για τον Παντελή.

Αυτή η αναπάντεχη επιδρομή του χάρου έκανε όλη την Ελλάδα να θρηνήσει, ακόμη και αυτούς που δεν άκουγαν τα τραγούδια του αγαπημένου λαϊκού τραγουδιστή. Κανείς δε μπορεί να μην στεναχωρηθεί όταν ακούει ότι έφυγε ένας νέος άνθρωπος μόλις 32 ετών.

Κανείς δε μπορεί να μη λυγίσει σκεπτόμενος αυτή τη δόλια μάνα και τον χαροκαμένο πατέρα που ενάντια στη φύση, θα θάψουν το σπλάχνο τους. Κανείς δε μπορεί να μη συναισθανθεί τους συγγενείς και τους φίλους που δε μπορούν να πιστέψουν ότι δε θα ξαναδούν τον αγαπημένο τους Παντελή. 

«Εχασα τον φίλο μου, έχασα τα πάντα»

Ανάμεσα σε αυτούς που θρηνούν και…είναι πολλοί, βρίσκεται και ο φίλος του Παντελίδη ο οποίος ήταν αυτός που τον προέτρεψε να ανεβάσει τα τραγούδια του στο youtube.

Όπως δηλώνει αποκλειστικά στο star.gr ο κύριος Χριστόφορος Κουραχάνης «τον Παντελή τον ξέρω από το 2008, ήμασταν μαζί, ακούγαμε τα τραγούδια του». Η φωνή του δε βγαίνει, κάνει παύσεις, συνεχίζει με δυσκολία «είμαι συντετριμμένος που έχω χάσει αυτόν το φίλο. 

Ο Παντελής τραγούδαγε με μια κιθάρα τα τραγούδια του στην καφετέρια Λουξ στο Ηράκλειο. Από τότε κολλήσαμε, γίναμε ουσιαστικά το πρώτο του fun club. Του είχα πει να ανεβάσει τα τραγούδια του στο youtube, γιατί τον πίστευα από την πρώτη στιγμή, τον πιστεύαμε από την πρώτη στιγμή.

Και μετά που γνώρισε επιτυχία δεν ψωνίστηκε ποτέ. Ερχόταν συνέχεια στη γειτονιά, βοηθούσε τους φίλους του, κάναμε την πλάκα μας, τα πάντα. Ποτέ δεν είχε ψωνιστεί ο Παντελής. 

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν θα τον ξαναδώ, έχω χάσει τον καλύτερό μου φίλο, το στήριγμά μου, τα πάντα. Από χθες που το μάθαμε κρατάω στα χέρια μου συνεχώς το μπρελόκ με τα αρχικά του ονομάτος του. ΠΑΝ, ΠΑΝΤ». 

Τον ρωτάμε τι θα έλεγε στον Παντελή αν είχε τη δυνατότητα να τον αποχαιρετήσει. «Θα του έλεγα ότι τον αγαπάω» μας λέει με τρεμάμενη φωνή και συνεχίζει «τι άλλο να πω; Τον έχασα, θα μας βλέπει τώρα από εκεί ψηλά…»