Δύο διαφορετικές «σχολές», του υψηλότερου επιπέδου. Τέσσερις «επώνυμοι» υποψήφιοι με ετήσιο κασέ από 600- 700 χιλιάδες ως 1 εκατ ευρώ. Άπαντες με... παρελθόν σε καλοκαιρινούς «προκριματικούς» στην Ευρώπη, όπως εύστοχα παρατήρησε χθες ο Κώστας Νικολακόπουλος.
Αυτή την αφετηρία επέλεξε ο Ολυμπιακός, στην αναζήτηση με τίτλο «προπονητής 2017». Και ο τρόπος λειτουργίας αν μη τι άλλο φωτογραφίζει τις προθέσεις. Την επιθυμία να ανέβει ψηλότερα ο πήχης με θέα στην επόμενη αγωνιστική του εκδοχή.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Θυμίζει και τα καλά, που προηγήθηκαν.
Υπάρχει παραδοσιακά εύστοχο κριτήριο στις «επιλογές» αυτού του τύπου στο μεγάλο λιμάνι. Γιατί οι Ερυθρόλευκοι πέρα από το ισχυρό τους οργανόγραμμα διαθέτουν και κάτι ακόμη. Είναι κλαμπ, με έναν πολύ σημαντικό κύκλο γνωριμιών, με ισχυρούς «φίλους». Μπορούν με «ασφάλεια», διαθέτοντας ένα μπάτζετ «μεσαίο» για την Ευρώπη, αλλά πολύ μεγάλο για την Ελλάδα, να διαλέξουν από ένα πολύ καλό επίπεδο προπονητών. Θέτοντας εκείνοι τα κριτήρια.
Ήταν... κόντρα το φετινό με τους 5 προπονητές. Δεν λειτουργεί έτσι ο Ολυμπιακός στην εποχή Μαρινάκη. Ακόμη και σε περιπτώσεις που θεωρητικά δεν «πέτυχε» τον κατάλληλο προπονητή, υπήρχε πάντα ένας γεμάτος «φάκελος» για εκείνον, που...εξηγούσε την επιλογή. Τα παραδείγματα του Μάρκο Σίλβα και του Λεονάρντο Ζαρντίμ έστω αν οι δύο τους είχαν εντελώς διαφορετική διαδρομή στα μέρη μας, είναι το καλύτερο επιχείρημα. Πορτογάλοι και οι δύο, σημειωτέον. Μια «αγορά» που έφερε αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός όμως -που εν τω μεταξύ από εκεί πήρε τον Περέιρα και τον Μπέντο- σχεδόν την...εξάντλησε την τελευταία 5ετία.
Η χρονιά που πέρασε χαρακτηρίστηκε από την απόφαση του Σίλβα να αποχωρήσει με την έναρξη της προετοιμασίας. Δεν περίμεναν ο Ερυθρόλευκοι ότι θα ψάξουν για προπονητή. Και ήταν ήδη στο «βουνό». Διάλεξαν τον Βίκτορ, γιατί ήξερε την ομάδα. Γιατί είχε δουλέψει με αρκετούς από τους παίκτες, αλλά και συνεργαστεί με πολλούς από τους «μόνιμους» του Ρέντη. Γιατί είχε αποκτήσει ήδη κάποιες παραστάσεις σαν «πρώτος». Ακόμη και με την πλάτη στον τοίχο, σχημάτισαν μια αξιολόγηση ως ότου το αποφασίσουν. Ο αποκλεισμός από τη Μπέερ Σεβά όμως αποδείχθηκε ασήκωτος και η συνέχεια είναι γνωστή.
Τώρα θα μπορούσαν να παραμείνουν με τον Τάκη Λεμονή. Εξαιρετικά δημοφιλής, άλλωστε. Δεν το κάνουν. Πάνε πάλι προς την σωστή κατεύθυνση. Προτείνουν στον 57άχρονο να παραμείνει «εντός» από άλλο πόστο, και αναζητούν έναν άνθρωπο που θα εμπνεύσει για τη δημιουργία. Κοιτάζουν στην Ισπανία και τη Γαλλία. Και έχουν τους λόγους τους.
Από την Ισπανία ελέω Βαλβέρδε και Μίτσελ (με μεγαλύτερα συμβόλαια πάντως από αυτά που συζητάμε) προέκυψε το καλύτερο «κομμάτι» αυτής της 7ετίας. Μια «σχολή» που παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, που ταιριάζει γενικώς στην κουλτούρα της ομάδας. Η Γαλλία είναι στο παιχνίδι, διότι στον «κύκλο» των αποφάσεων συμμετέχουν πρόσωπα όπως ο Φρανσουά Μοντεστό και ο Κριστιάν Καρεμπέ. Και βέβαια γιατί πρόκειται για μια «αγορά» που καταφέρνει με σπουδαίο τρόπο να αναδεικνύει νέα πρόσωπα. Να «δουλεύει» την παραγωγική διαδικασία. Στην προκειμένη περίπτωση: Το πιο ισχυρό ατού που έχει ο Ολυμπιακός στα χέρια του για την επόμενη 5ετία, με το σάρωμα που προηγήθηκε στις μικρές ηλικίες.
Δεν ψάχνουν τις εύκολες περιπτώσεις,οι πρωταθλητές. Δεν κοιτάνε τους «ελεύθερους». Και δεν βιάζονται, παρότι ο χρόνος θεωρητικά τους πιέζει. Ο Εσκριμπά εργάζεται στη Βιγιαρέαλ, και ουσιαστικά τώρα φάνηκε ότι θα είναι «διαθέσιμος». Ο Πελεγκρίνο έφτασε στον τελικό του κυπέλλου την Αλαβές και ενώ τον θέλουν ομάδες όπως η Θέλτα και η Μπέτις, ο Ολυμπιακός θεωρεί ότι μπορεί να τις «ματσάρει». Ο Γκαλτιέ είναι ο μακροβιότερος στην «δυσκολότερη» ομάδα της Γαλλίας. Ο Γκαρντ είναι σε ένα επίπεδο που πριν από καμία διετία δεν θα το συζητούσαμε ούτε... για αστείο.
Να δούμε βεβαίως και την τελική επιλογή. Να δούμε πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Δημιουργεί όμως προσδοκία το «παζλ» που σχηματίζεται, με τις βασικές υποψηφιότητες. Μοιάζει με το σωστό πρώτο βήμα, για όσα αναμένονται να συμβούν αυτό το καλοκαίρι.
