Συγκίνηση προκαλεί η ιστορία για την αυτοθυσία μιας μητέρας που διακινδύνευσε τη ζωή της προκειμένου να μπορέσει να κάνει διπλή δωρεά οργάνων για τον ίδιο της το γιο.
Η Σάρα Λαμόντ, από την πόλη Ballymena της Βόρειας Ιρλανδίας, προσέφερε ένα από τα νεφρά της στον τεσσάρων ετών Τζο και λίγους μήνες αργότερα οι χειρουργοί αφαίρεσαν επίσης ένα τμήμα του ήπατος.
Το μικρό αγόρι διαγνώστηκε με δύο επιθετικές ασθένειες πριν από τα πρώτα του γενέθλια: πολυκυστική νεφρική διαταραχή και μια ακόμη σοβαρή μορφή ηπατικής νόσου.
Οι γιατροί ανησυχούσαν ότι ο Τζο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει καθώς τα διογκωμένα του νεφρά απειλούσαν ζωτικά όργανα.
Ως εκ τούτου, τα νεφρά του αγοριού απομακρύνθηκαν όταν ήταν μόλις λίγων ημερών και από τότε ζούσε υποβαλλόμενος σε αιμοκάθαρση.
Εκφράζοντας την ανησυχία της για το γεγονός ότι ο γιος της έχανε ένα τεράστιο μέρος της ζωής του, η μητέρα πήρε την κατάσταση στα χέρια της και κίνησε τις διαδικασίες για δωρεά οργάνων. Αλλά οι μέρες περνούσαν και δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση.
«Τότε σκέφτηκα πως μπορώ να δώσω ένα τμήμα του ήπατος μου, και πως ο Τζο μπορεί να πάρει και το ένα μου νεφρό», λέει η νεαρή μητέρα.
«Είμαι τόσο χαρούμενη που μπόρεσα να βοηθήσω το μικρό αγόρι μου. Είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα».
Τώρα, μερικούς μήνες μετά την ανάκαμψη, ο Τζο είναι πιο υγιής απ' όσο είχε υπάρξει ποτέ στη ζωή του και κατάφερε ακόμη και να πάει για κολύμπι για πρώτη φορά.
Και ενώ μπορεί να βρίσκεται σε φαρμακευτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής του, η μητέρα του αναφέρει ότι η ποιότητα ζωής του έχει βελτιωθεί κατά 100%.
Η Σάρα Λαμόντ, από την πόλη Ballymena της Βόρειας Ιρλανδίας, προσέφερε ένα από τα νεφρά της στον τεσσάρων ετών Τζο και λίγους μήνες αργότερα οι χειρουργοί αφαίρεσαν επίσης ένα τμήμα του ήπατος.
Το μικρό αγόρι διαγνώστηκε με δύο επιθετικές ασθένειες πριν από τα πρώτα του γενέθλια: πολυκυστική νεφρική διαταραχή και μια ακόμη σοβαρή μορφή ηπατικής νόσου.
Οι γιατροί ανησυχούσαν ότι ο Τζο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει καθώς τα διογκωμένα του νεφρά απειλούσαν ζωτικά όργανα.
Ως εκ τούτου, τα νεφρά του αγοριού απομακρύνθηκαν όταν ήταν μόλις λίγων ημερών και από τότε ζούσε υποβαλλόμενος σε αιμοκάθαρση.
Εκφράζοντας την ανησυχία της για το γεγονός ότι ο γιος της έχανε ένα τεράστιο μέρος της ζωής του, η μητέρα πήρε την κατάσταση στα χέρια της και κίνησε τις διαδικασίες για δωρεά οργάνων. Αλλά οι μέρες περνούσαν και δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση.
«Τότε σκέφτηκα πως μπορώ να δώσω ένα τμήμα του ήπατος μου, και πως ο Τζο μπορεί να πάρει και το ένα μου νεφρό», λέει η νεαρή μητέρα.
«Είμαι τόσο χαρούμενη που μπόρεσα να βοηθήσω το μικρό αγόρι μου. Είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα».
Τώρα, μερικούς μήνες μετά την ανάκαμψη, ο Τζο είναι πιο υγιής απ' όσο είχε υπάρξει ποτέ στη ζωή του και κατάφερε ακόμη και να πάει για κολύμπι για πρώτη φορά.
Και ενώ μπορεί να βρίσκεται σε φαρμακευτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής του, η μητέρα του αναφέρει ότι η ποιότητα ζωής του έχει βελτιωθεί κατά 100%.