Ενθουσιασμός στην αστρονομική κοινότητα - «Πολύ πιθανο» να είναι κατοικήσιμοι δύο εξωπλανήτες! - ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Συμβαινει τώρα

Home Top Ad

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Ενθουσιασμός στην αστρονομική κοινότητα - «Πολύ πιθανο» να είναι κατοικήσιμοι δύο εξωπλανήτες!


Ενθουσιασμός στην αστρονομική κοινότητα - «Πολύ πιθανο» να είναι κατοικήσιμοι δύο εξωπλανήτες!Σύμφωνα με νέα μελέτη οι πλανήτες ενδέχεται να διαθέτουν νερό, σταθερή πηγή θερμότητας αλλά και θερμοκρασία επιφάνειας που επιτρέπει την επιβίωση

Εξαιρετικά πιθανούς υποψήφιους για κατοίκηση χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες δύο εξωπλανήτες που περιστρέφονται γύρω από έναν υπέρψυχρο νάνο αστέρα, καθώς μπορεί να διαθέτουν ευνοϊκές συνθήκες για την επιβίωση του ανθρώπου εκτός της Γης, όπως πηγές νερού και ακόμα και μια πηγή θερμότητας!


Από την ανακάλυψή τους το περασμένο έτος, οι επτά πλανήτες και το αστέρι τους, ο Trappist-1, αποτελούν ένα συναρπαστικό αντικείμενο μελέτης για τους αστρονόμους που αναζητού έναν κόσμο που να μοιάζει με τη Γη. 
Ποτέ άλλοτε δεν είχαν βρεθεί από τους επιστήμονες τόσοι πλανήτες στο μέγεθος της Γης γύρω από ένα και μοναδικό αστέρι ή σε μία ζώνη όπου οι ακραίες θερμοκρασίες του διαστήματος δεν αποκλείουν τελείως τις πιθανότητες ζωής. 
Η ανακάλυψη έκανε την επιστημονική κοινότητα να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχουν πλανήτες τόσο βραχώδεις και μεγάλοι όσο η Γη σε διάφορα σημεία του γαλαξία μας, και οι επιστήμονες «στρώθηκαν στη δουλειά» αναλύοντας το σύστημα του αστέρα Trappist-1.

Σε συνεργασία με τους συναδέλφους της στην Ουγγαρία, η Δρ Amy Barr του Ινστιτούτου Πλανητικών Επιστημών δημιούργησε μαθηματικά μοντέλα των επτά πλανητών και των εσωτερικών τους και διαπίστωσε ότι έξι από τους επτά «κόσμους» μπορεί να περιέχουν νερό, με τη μορφή υγρού ή πάγου. 

Σε έναν μάλιστα από αυτούς, η επιστήμονας πιστεύει ότι είναι πιθανο να υπάρχει ένας παγκόσμιος ωκεανός, δηλαδή μια ενιαια μάζα που περιλαμβάνει όλο το νερό του πλανήτη. Στη συνέχεια η ομάδα μοντελοποίησε τις τροχιές των πλανητών για να προσδιορίσει μια πιθανή θερμοκρασία επιφάνειας σε αυτούς. 

«Αυτή είναι μια από τις κύριες καινοτομίες της μελέτης μας» δήλωσε η Barr στο Guardian. «Οι πλανήτες βρίσκονται επίσης σε εκκεντρικές τροχιές - σχεδόν ωοειδείς - έτσι κάθε φορά που ένας από αυτούς περιστρέφεται γύρω από το αστέρι, διαστέλλεται και συστέλλεται».

Η Ιώ, το φεγγάρι του Δία, βιώνει την ίδια διαδικασία έλξης-απώθησης, που ονομάζεται παλιρροιακή θερμότητα. Η επιφάνεια του Ιούς καλύπτεται από ενεργά ηφαίστεια που εκρήγνυνται, από ποτάμια λάβας και μεγάλες καλδέρες. Η Barr εξηγεί ότι οι ίδιες δυνάμεις επηρεάζουν πιθανότατα και το σύστημα του Trappist-1: «Ο πλανήτης δημιουργει κατά πάσα πιθανότητα την δική του εσωτερική τριβή, και αυτό το τέντωμα και η συμπίεση προκαλούν θερμότητα στο εσωτερικό του».

Στη μελέτη της επιστημονικής ομάδας, που πρόκειται να δημοσιευθεί στο περιοδικό Astronomy & Astrophysics, η ομάδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πλανήτες b και c (κάθε εξωπλανήτης συμβολίζεται με με ένα μικρό γράμμα του αγγλικού αλφάβητου) εμφανίζουν το φαινόμενο της παλιρροιακής θερμότητας και ότι ο πλανήτης c έχει πιθανότατα ελάχιστο ή καθόλου νερό. 

Οι πλανήτες d και e - αυτοί που χαρακτηρίστηκαν ως «πολύ πιθανώς κατοικήσιμοι» - επίσης εμφανίζουν παλιρροιακή θερμότητα, εξηγούν οι επιστήμονες, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό.

 


Η ομάδα των αστρονόμων υπολόγισε ότι αυτοί οι πλανήτες βρίσκονται «σε ένα είδος εύκρατης περιοχής» και έχουν «πολύ λογικές θερμοκρασίες επιφάνειας». Ο πλανήτης d, σύμφωνα με εκτιμήσεις των επστημόνων, έχει θερμοκρασία περίπου 15C (59F) ή ίσως και χαμηλότερη, πάντως όχι κατώτερη από το σημείο τήξης του πάγου. Ο πλανήτης e ήταν ψυχρότερος με θερμοκρασίες, σύμφωνα με την Barr, «ανάλογες με εκείνες που θα συνταντούσε κανείς στην Ανταρκτική, αλλά σε λογικά πάλι επίπεδα».

Η πιθανότητα της παλιρροιακής θέρμανσης είναι ενθαρρυντική για τους επιστήμονες που αναζητούν πλανήτες με συνθήκες κατάλληλες για επιβίωση. Όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του Guardian η παλιρροιακή θερμότητα όχι μόνο θερμαίνει έναν πλανήτη, αλλά αποτελεί και κινητήρια δύναμη χημικών διεργασιών στον μανδύα του, οι οποίες ευνοούν την ανάπτυξη ζωής - τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουν οι άνθρωποι.