Σύμφωνα με το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στον ασθενή σημειώθηκε λανθασμένη διάγνωση για καρκινικό όγκο στον προστάτη, προκαλώντας στον ασθενή εν συνεχεία σωρεία ιατρικών, ψυχολογικών αλλά και κοινωνικών προβλημάτων.
Το ιστορικό μιας λανθασμένης διάγνωσης και της παραπλάνησης
Ο ασθενής κατόπιν της λανθασμένης διάγνωσης, υπεβλήθη σε επέμβαση διουρηθρικής προστατεκτομής, με τον ιατρό ήδη, σύμφωνα με την απόφαση, να έχει ελέγχεται για παράλειψη να προβεί σε δέουσες κι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, αποτυγχάνοντας επίσης να προβεί σε ορθή διάγνωση της καταστάσεως.
Στο δικαστήριο όπου έγινε ενδελεχής εξιστόριση της υπόθεσης, αρχής γενομένης από το 2002, ο ασθενής ξεκίνησε να αντιμετωπίζει προβλήματα κατά την διούρηση. Η πρώτη επίσκεψη στον ουρολόγο – χειρούργο, εις βάρος του οποίου προκύπτει το αδίκημα της ιατρικής αμέλειας, έλαβε χώρα δυο έτη αργότερα. Τότε ο ασθενής βρισκόταν στο 35ο έτος της ηλικίας του, όντας παντρεμένος και με 3 ανήλικα τέκνα. Προτού επισκεφθεί τον εν λόγω γιατρό, είχε επισκεφθεί και μερικούς ακόμα ιατρούς, καθώς βρισκόταν αντιμέτωπος με προβλήματα κατά την ούρηση που του προκαλούσαν όμως και σωρεία άλλων προβλημάτων.
Τελικώς όμως και σύμφωνα με την δικαστική απόφαση, τα συμπτώματα του οφείλονταν σε λόγους που δεν σχετίζονταν με όγκο στον προστάτη.
Σύμφωνα όμως με την δικαστική απόφαση, ο χειρούργος – ουρολόγος τον παραπλάνησε, πείθοντας τον πως όφειλε να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση για αποφυγή σοβαρών επιπλοκών και ότι η επέμβαση ήταν η μόνη λύση προκειμένου να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Τον διαβεβαίωσε δε, παρέχοντάς του και παραπλανητικές πληροφορίες, ότι δεν διέτρεψε ουδέναν κίνδυνο ή επιπλοκή από την επέμβαση κι ότι η μόνη αρνητική συνέπεια θα ήταν μόνο το χάσιμο του σπέρματος…
Σημειώνεται μάλιστα ότι ο γιατρός δεν εξασφάλισε την ελεύθερη συγκατάθεσή του για τη διενέργεια της εν λόγω χειρουργικής επέμβασης! Την εξασφάλισε μόνο όταν ο ιατρός του παρείχε πλέον λανθασμένα, παραπλανητικά ή και ανεπαρκή στοιχεία και πληροφορίες, αναφορικά με τη διάγνωση και την προταθείσα χειρουργική επέμβαση, με τους κινδύνους και τις τυχόν επιπλοκές.
Το Δικαστήριο μάλιστα, αναφέρει στην απόφασή του, όπως διαβάζουμε στο Sigmalive ότι ο γιατρός παρέσχε στον Ενάγοντα λανθασμένη διάγνωση ή/και θεραπεία κατά τρόπο αμελή και επιπόλαιο για τα ιατρικά δεδομένα και επιπέδου της ιατρικής επιστήμης και παρέλειψε να του παράσχει τον «δέον και ή υπό τις περιστάσεις επιβαλλόμενο και ή ιατρικώς αναμενόμενο».
Προέβησαν σε καταστροφή αρχείων
Η απόφαση Δικαστηρίου σημειώνει ότι τόσο η ιδιωτική κλινική όσο και ο γιατρός παραβίασαν το δικαίωμα του Ενάγοντα να λάβει τα ιατρικά του αρχεία ή/και απώλεσαν ή/και κατέστρεψαν τα αρχεία του εν λόγω ασθενούς, κατά παράβαση των άρθρων 10 και 12 του περί Επεξεργασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Προστασία του Ατόμου) Νόμων 2001 – 2012 και των άρθρων 17 και 18 του περί Κατοχύρωσης και Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ασθενών Νόμου του 2004.
Τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα
Κατά την χειρουργική επέμβαση τελικώς έγινε ολική αφαίρεση προστάτου, με αποτέλεσμα ο ασθενής πλέον να υποστεί σοβαρό και μόνιμο μετεγχειρητικό στένωμα της ουρήθρας, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία έντονων και μόνιμων δυσουρικών ενοχλημάτων. Πλέον υποφέρει από τη μόνιμη κατακράτηση μεγάλης ποσότητας ούρων μετά την ούρηση, πάσχει από μόνιμη στυτική δυσλειτουργία και σεξουαλική ανικανότητα. Συνεπεία των σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών και ή επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του που προκλήθηκε από την επέμβαση.
Εντύπωση προκαλεί ότι ο ασθενής αναγκάστηκε να υποβληθεί σε δεκατέσσερις περίπου χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ και στο μέλλον θα πρέπει να υποβληθεί σε εκ νέου χειρουργεία, θεραπείες και εξετάσεις προς αντιμετώπιση των προβλημάτων που του προκάλεσε η συγκεκριμένη επέμβαση. Τα μετεγχειρητικά προβλήματα που ο ασθενής υπέστη εξαιτίας της επέμβασης και ιδιαίτερα η σεξουαλική του ανικανότητα, είχε ως αποτέλεσμα αυτός να υποφέρει από κατάθλιψη, με την διάγνωση να παραπέμπει σε «μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, υποτροπιάζουσα». Πάσχει από ανηδονία, διαταραχή του ύπνου, εύκολη κόπωση, έντονη αγχώδη διαταραχή. Λόγω της σοβαρής του αναπηρίας, έχει επανερχόμενες σκέψεις θανάτου, με κατά καιρούς αυτοκτονικό ιδεασμό. Η κατάστασή του, χρήζει μόνιμης ιατρικής και ψυχιατρικής παρακολούθησης και θεραπείας και όπως συμπληρώνει το Δικαστήριο είναι ανίκανος για οποιανδήποτε εργασία.
Τι ανέφερε ο χειρούργος – ουρολόγος
Ο γιατρός παραδέχεται ότι είχε παρακολουθήσει για κάποια χρονική περίοδο τον ασθενή ωστόσο ισχυρίζεται ότι ουδέποτε προέβη σε διάγνωση καρκίνου στον προστάτη. Εκείνο που διέγνωσε ήταν φράξη στον αυχένα της ουροδόχου κύστης (bladder outlet obstruction) και την ύπαρξη μεσαίου λοβού.
Σύμφωνα με την υπεράσπισή του, εισηγήθηκε στον ασθενή όπως υποβληθεί σε ενδοσκοπική διουρηθρική προστατεκτομή, γνωστή ως «TURP». Του εξήγησε, σε «γενικές γραμμές», τη φύση της επέμβασης στην οποία θα τον υπέβαλλε, «τις πιθανότητες επιτυχίας και τις δυνατές επιπλοκές και ή παρενέργειες» που μπορούσαν να προκύψουν. Ο ασθενής του ανέφερε αρχικά ότι προτιμούσε να υποβληθεί σε ανοικτή προστατεκτομή στη συνέχεια όμως συμφώνησε όπως υποβληθεί σε ενδοσκοπική διουρηθρική προστατεκτομή, επιβεβαιώνοντάς την συγκατάθεσή του και γραπτώς.
Ενώπιον του Δικαστηρίου κατέθεσαν συνολικά δεκατέσσερις μάρτυρες, με την εξέταση και αντεξέταση κάποιων εξ αυτών να καθίσταται πολύωρη, ενώ τα πρακτικά της διαδικασίας καταλαμβάνουν πέραν των 500 δακτυλογραφημένων σελίδων. Πρόκειται για υπόθεση με πολύπλοκα και περίπλοκα ιατρικά θέματα, στην οποία κατέθεσαν επτά γιατροί, που είχαν διαφορετικές απόψεις σε ουσιώδη θέματα.
Μια ζωή κόλαση
Το Δικαστήριο υπολόγισε τις γενικές αποζημιώσεις έχοντας ως βάση ότι ο Ενάγοντας δεν ενημερώθηκε δεόντως, αυτός δεν έδωσε την ενημερωμένη συγκατάθεση του για τον τύπο και τις συνέπειες της επέμβασης στην οποία θα υπεβάλετο και ότι η διενέργεια της επέμβασης κατά την οποία αφαιρέθηκε ο προστάτης είχε ως αποτέλεσμα ο ασθενής να καταστεί σεξουαλικά ανίκανος. Στερήθηκε από νεαρή την ηλικία των 35 και θα συνεχίζει να στερείται μια από τις μεγαλύτερες και πλέον βασικές απολαύσεις στην ζωή ενός ανθρώπου. Η απώλεια αυτή τον έχει καταρρακώσει ψυχολογικά, ενώ νιώθει απομονωμένος από το κοινωνικό σύνολο, αποφεύγοντας τις κοινωνικές εκδηλώσεις και συναναστροφές.
Το Δικαστήριο συμπληρώνει ότι εκδίδει απόφαση υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον των Εναγομένων για το ποσό των € 70.000, γενικές αποζημιώσεις, πλέον νόμιμο τόκο από την 7.09.2004 μέχρι εξόφλησης και για το ποσό των €3.023,63, ειδικές αποζημιώσεις, πλέον νόμιμο τόκο από την ημέρα καταχώρισης της αγωγής μέχρι εξοφλήσεώς της.
Πηγή: newsit
