Η άγνωστη αδερφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα που έπαιζε στο πλευρό του- Έπαθε κατάθλιψη μετά τον θάνατο του και πέθανε λίγο αργότερα

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν αχώριστος με την αδερφή του, Μήτση.

Η Μήτση από μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και έπαιξε στο πλευρό του αδερφού της σε πολλές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας συνήθως ρόλους γεροντοκόρης ή της υπηρέτριας.

Ήταν η μικρότερη αδερφή του Κωνσταντάρα και πήρε το όνομα του αδερφού της Δημήτρη, που πέθανε λίγο μετά τη γέννησή της. Τα παιδιά μεγάλωσαν σε μια ευκατάστατη οικογένεια στο Κολωνάκι, καθώς ο πατέρας τους ήταν κοσμηματοπώλης.  Όταν, η Μήτση τελείωσε το σχολείο γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα παίζοντας σε θιάσους. Ήταν ταλαντούχα και όμορφη ηθοποιός και ήταν ανερχόμενο ταλέντο του θεάτρου.

Αν και είχε μεγάλη καριέρα ως ηθοποιός θέατρο έγινε γνωστή από τους δεύτερους ρόλους που έπαιξε στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ο οποίος είχε εδραιωθεί ως πρωταγωνιστής.
Στον κινηματογράφο έγινε γνωστή σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Ήταν η κυρα-Λάμπαινα στην ταινία "Υπάρχει και Φιλότιμο" και η Μερόπη στη "Νεράιδα και το Παλικάρι".

Ενσάρκωσε τη χαρτοπαίχτρα Κατσάμπεη στην ταινία "Ο Παπατρέχας" και ήταν η υπηρέτρια Δέσποινα Ανυφαντούλη στην ταινία "Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι" όπου είπε τη θρυλική ατάκα ""Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια".
Συνολικά πήρε μέρος σε περισσότερες από 40 ταινίες, παίζοντας κυρίως στο πλευρό του πολυαγαπημένου της αδερφού.

Μέχρι τα 40 της χρόνια στο πατρικό της σπίτι. Αργότερα παντρεύτηκε και μετακόμισε, όμως δεν απέκτησε παιδιά. Αγαπούσε τα ανίψια της και τα αδέρφια της, ενώ είχε ιδιαίτερα αδυναμία στον Λάμπρο.
Όταν ο ηθοποιός πέθανε τον Ιούλιο του 1985, έπεσε σε κατάθλιψη και έξι μήνες μετά, στις 22 Δεκεμβρίου 1985,  άφησε την τελευταία της πνοή στον ύπνο της από ανακοπή καρδιάς.